Heksachlorofen, chlorowcopochodna difenolu, uchodzi za jeden z najskuteczniejszych środków z tej grupy. Jego działanie dotyczy jednak przede wszystkim bakterii Gram-dodatnich i ma charakter głównie bakteriostatyczny. Heksachlorofen może wywierać działanie bakteriobójcze, rozwija się ono jednak stosunkowo powoli. Hamuje on wzrost większości grzybów chorobotwórczych. Heksechlorofen, stosowany wielokrotnie na skórę (np. w mydle używanym do mycia rąk), gromadzi się w powierzchniowych warstwach naskórka; maksymalne stężenie pojawia się po 2—4 dniach. W tym czasie liczba bakterii przebywających na skórze może się zmniejszyć nawet o 90—99%. Natomiast po jednorazowym umyciu rąk takim mydłem liczba bakterii zmniejsza się w takim samym stopniu, jak po umyciu mydłem, nie zawierającym tego związku. Usunięcie heksachlorofenu ze skóry prowadzi do szybkiego narastania liczby bakterii do wartości normalnych. Związek ten, zwłaszcza jako dodatek do mydła, zyskał dużą popularność w sytuacjach, gdy odkażanie skóry rąk jest szczególnie ważne w zapobieganiu zakażeniom (u chirurgów, pielęgniarek, pracowników przemysłu spożywczego itp.). Preparaty zawierające heksachlorofen stosowane są również w przewlekłych ropnych zakażeniach skóry.