Granulocyty krwi obwodowej są wysokozróżnicowanymi komórkami końcowymi, których zadaniem jest obrona organizmu przed inwazją, drobnoustrojów przez ich fagocytoze. Ta pierwsza linia obrony ma miejsce w błonach śluzowych dróg oddechowych, przewodu pokarmowego i dróg moczowo-płciowych oraz skórze. Z nienowotworowych chorób układu granulocytarnego największe znaczenie praktyczne ze względu na częstość występowania ma granu-locytopenia. Grariulocytopenią określa się stan zmniejszenia bezwzględnej liczby, granulocytów we krwi obwodowej poniżej 1,6 X 109/1. Agranulocytoza oznacza cięższą „postać granulocytopenii (poniżej 0,5 X 109/1 granulocytów) z towarzyszącymi septycznymi objawami klinicznymi. Granulocytopenia może być wynikiem zmniejszonego wytwarzania granulocytów w szpiku lub zwiększonego ich zużycia na obwodzie. Granulocytopenia często towarzyszy różnym zakażeniom i chorobom układu krwiotwórczego. Jednakże najczęstszą przyczynę granulocytopenii stanowi przyjmowanie niektórych leków (chloramfenikol, sulfonamidy, nie-steroidowe leki przeciwzapalne, chloropromazyna, tyreostatyki, lewami-zol, cytostatyki).
