Zastosowanie lecznicze histaminy jest obecnie niewielkie. Ma ono jeszcze pewne znaczenie w diagnostyce zaburzeń czynności wydzielniczych żołądka. Bezkwaśność oporna na histaminę lub zmniejszone wydzielanie soku żołądkowego po podaniu histaminy nasuwają podejrzenie raka żołądka, atroficznego zapalenia żołądka lub anemii megaloblastycznej. Zwiększona odpowiedź wydzielnicza żołądka na histaminę występuje w chorobie wrzodowej dwunastnicy l w zespole Zollingera-Ellisona. Ponadto coraz rzadziej jest stosowana jako test prowokacyjny u chorych z podejrzeniem phaeochromo-cytoma. Po zastosowaniu histaminy mogą wystąpić następujące objawy toksyczne: silne bóle głowy, zaczerwienienie skóry, spadek ciśnienia krwi i zapaść, skurcz oskrzeli, wymioty i biegunka. W przypadku nasilonych objawów toksycznych należy podać leki antagonizujące receptory h! i H2. Diagnostycznie stosuje się Histaminum dihydrochloricum, w dawce 0,01 mg/kg masy ciała. Miejscowo na skórę stosuje się maść zawierającą histaminę, o nazwie Histadermin jako lek drażniący skórę i rozszerzający naczynia krwionośne w bólach kostno-stawowych i mięśniowych.
