Do pierwszej frakcji ? łatwo strawnych ? należą: rozpuszczalne białka, azot niebiałkowy, tłuszcze, cukry, kwasy organiczne i inne składniki rozpuszczalne w wodzie, skrobia, pektyny ? związki występujące w treści komórek. Do drugiej frakcji należą: hemicelulozy, celuloza, lignina, krzemionka, a także azot związany z ligniną, keratyna oraz białka zdenaturowane na skutek ogrzewania. Składniki te występują przede wszystkim w ścianach komórkowych. Do oznaczenia poszczególnych frakcji, które decydują o wartości pokarmowej paszy, Van Soest zaproponował metodę opartą na ich rozpuszczalności w różnych detergentach. Dodatkowo uwzględnił jeszcze podział drugiej frakcji zależnie od stopnia podatności różnych związków na trawienie. Metoda zaproponowana przez Van Soesta znalazła szerokie zastosowanie, szczególnie do oceny różnych pasz zielonych, u USA i w Kanadzie. Prowadzone obecnie w Rostocku, w Instytucie im. Oskara Kellnera, prace nad modyfikacją weendeńskiej metody analizy pasz nawiązują w zasadzie do założeń Van Soesta z tym, że jak dotychczas ? proponuje się oznaczanie poszczególnych składników węglowodanowych, a mianowicie celulozy i węglowodanów łatwo ulegających hydrolizie oraz ligniny. W rozwiązywaniu tych zagadnień analitycznych uczestniczą instytuty badawcze krajów członkowskich RWPG, w tym także z Polski.
