Jest niewybuchowym środkiem anestetycznym dostarczanym w butlach o zabarwieniu bursztynowym. Trwałość związku jest zwiększona przez dodanie 0,01% tymolu. Mieszanina halotanu i powietrza nie wybucha w temp. 37°C, współczynnik rozmieszczenia pomiędzy krew i gaz wynosi 2,3. Halotan powoduje zmatowienie lub korozję srebra, brązu, miedzi, nierdzewnej stali, niklu i tytanu. Łączy się z tworzywami sztucznymi z wyjątkiem polietylenu. Właściwości farmakologiczne. Objawy, według których można ocenić głębokość anestezji wywołanej halotanem, są trudne do ustalenia. Zazwyczaj źrenice są zwężone, zaciśnięta szpara powiekowa, oddychanie płytkie i szybkie. Zwiotczenie mięśni połykowych jest większe od zwiotczenia mięśni brzucha. Najbardziej istotnym wskaźnikiem umożliwiającym określenie głębokości anestezji halotanowej jest ocena ciśnienia krwi tętniczej. Należy podkreślić, że anestetyk ten wywołuje podciśnienie krwi tętniczej w głębszych okresach anestezji, a ponadto pozbawiony jest właściwości przeciwbólowych. Zazwyczaj stosowany jest jako środek wspomagający działanie podtlenku azotu.