Psychoanaliza
Metoda ta, zapoczątkowana na przełomie wieku przez Zygmunta Freuda, znalazła wielu kontynuatorów i modyfikatorów. W klasycznej psychoanalizie pacjent leży na kanapie i swobodnie rozmawia o swoich uczuciach oraz snach lub mówi o wszystkim, co tylko przyjdzie mu do głowy. Informacje przekazane przez pacjenta psychoanalityk interpretuje w kontekście doświadczeń z dzieciństwa i relacji z rodzicami. Psychoanaliza jest zwykle terapią intensywną i długotrwałą.
Inne formy psychoanalizy skupiają się na tym, w jaki sposób doświadczenia emocjonalne z dzieciństwa wpływają na obecne uczucia, samoocenę i kontakty interpersonalne. Ten rodzaj terapii pomaga uwolnić się od tłumionych lub hamowanych w dzieciństwie uczuć negatywnych: złości, frustracji, smutku, cierpienia i poczucia zależności. Poprzez odblokowanie tych uczuć wzrasta samoświadomość i samoocena.
