Choroba nowotworowa wpływa w istotny sposób na życie osoby chorej, określa jej stosunki z innymi ludźmi. Może wywoływać zarówno krótko-, jak i długotrwały stres związany z rygorem narzuconym przez terapię i obawy o pracę i rodzinę. Choroba może wywołać lawinę najróżniejszych problemów, od kwestii natury egzystencjalnej do tych związanych z codziennym trudem leczenia. Chory wiele czasu poświęca na rozmyślanie i introspekcję, a wówczas bardzo pomocna może okazać się psychoterapia.
Psychoterapia indywidualna pomaga często w zidentyfikowaniu źródeł stresu i nauczeniu się radzenia sobie z nim.
Jeżeli udasz się do psychoterapeuty, rozpatrzy on z pewnością twój problem omawiając wszelkie związane z nim odczucia i troski, a następnie określi, czy celowe jest podjęcie terapii i ile czasu będzie ona trwała. Krótkotrwała terapia może obejmować cotygodniowe wizyty przez trzy – sześć miesięcy, natomiast długotrwała: jedno-, trzytygodniowe sesje trwające nawet kilka lat.
Dzięki możliwości uczestniczenia w zajęciach grupowych pacjenci z chorobą nowotworową mogą skutecznie usunąć długoterminowe źródła stresu, poprawić samopoczucie i nabrać pewności siebie. Zajęcia w grupie dają możliwość poznania metod radzenia sobie ze stresem emocjonalnym i złagodzenia objawów i/lub ich percepcji. Dla osób, które z powodu choroby czują się wyobcowane ze społeczeństwa, grupa terapeutyczna stanowi forum, na którym mogą podzielić się kłopotami i bez obaw wyrazić swoje doznania. Często zdarza się, że członkowie rodziny i przyjaciele nie radzą sobie z własnymi uczuciami, związanymi z chorobą bliskiej osoby, a nawet nie mówią prawdy. Życie chorego może stać się o wiele trudniejsze, gdy czuje się wszędzie obcy. Grupa wsparcia oferuje choremu świat, w którym zostanie wysłuchany.
