Zuzycie materialu

Intensywność zużycia materiału będzie tym mniejsza, im bardziej twarda i zwarta będzie strefa przypowierzchniowa, i im lepiej będą związane ze sobą i z materiałem rdzenia warstwy powierzchniowa i wewnętrzna. Chropowatość strefy przypowierzchniowej ma najistotniejszy wpływ na początkowy przebieg zużycia, tj. dotarcia się części, a niekiedy przy większych błędach wykończenia powierzchni wydatnie przyczynia się do obniżenia trwałości. Podręczniki technologii części maszyn traktują chropowatość powierzchni zwykle z punktu widzenia uzyskania odpowiedniej klasy pasowania przy jak najniższym koszcie wytwarzania. Technolog zaś ustala rodzaj i parametry obróbki, biorąc pod uwagę każdą część osobno. Chropowatość powierzchni styku pary kinematycznej należy jednak rozpatrywać łącznie. Wykazano niejednokrotnie, że dla większości mechanizmów można dobrać optymalny rodzaj chropowatości powierzchni i przeciwpowierzchni, przy których intensywność zużycia w danych warunkach będzie najmniejsza. Chodzi tutaj nie tylko o samą bezwzględną wysokość nierówności, ale o ich kształt oraz ułożenie wierzchołków, tj. kierunek rys pozostawionych przez narzędzie obrabiające.